Η καθιερωμένη ιατρική βασίζεται σε στενή επιστημολογική προσέγγιση της νόσου, σε τεκμηριωμένη εξήγηση της λειτουργίας του οργανισμού και αποδεδειγμένη ωφέλεια των θεραπειών, όπως προκύπτουν από κλινικές μελέτες και πειράματα στο εργαστήριο.

Εναλλακτικές προσεγγίσεις είναι λιγότερο ή περισσότερο μακριά από αυτό το επιστημονικό μοντέλο. Ο βελονισμός για παράδειγμα γίνεται μερικώς αποδεκτός, και διδάσκεται σε κάποιες ιατρικές σχολές. Λιγότερο αποδεκτή είναι η ομοιοπαθητική, η οποία βασίζεται σε μια νεφελώδη φαρμακολογία. Άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις με βότανα, με διάφορες ακραίες δίαιτες κ.λπ είναι λιγότερο τεκμηριωμένες.

Τίποτε δεν αποκλείει την ωφέλεια κάποιας εναλλακτικής προσέγγισης στη θεραπεία του καρκίνου, αρκεί να μην παραμελείται η κύρια θεραπεία. Άνθρωποι που προτίμησαν να εγκαταλείψουν την κλασική ιατρική και να κάνουν μόνο εναλλακτική ιατρική το έχουν μετανιώσει. Επιπλέον, στον χώρο της ασαφούς ιατρικής και του εμπειρισμού χωράει και αγυρτεία, λόγος που δημιουργεί δικαιολογημένη επιφύλαξη για τις κατά καιρούς δημοφιλείς εναλλακτικές θεωρίες.